Wanneer mannen hun emoties niet mogen tonen.

Mannen mogen hun emoties niet tonen!!!

Alleen de menselijke geest, geconditioneerd en vertroebeld door sociale, culturele en politieke invloeden, leidt tot zo'n understatement. Kan de leeuw, als heerser van de jungle, dan niet brullen? Moet hij een pussy-cat zijn, waarin hij zichzelf uitroeit tot het meest rauwe gevoel dat hem werkelijk definieert? Dat zou het toch al duidelijk moeten maken, nietwaar!? 

En voor degenen die de vergelijking met het dierenrijk banaal vinden, raad ik u aan om wat tijd door te brengen met (bij voorkeur niet-gedomesticeerde) dieren om hun zeer natuurlijke en even rigoureuze uiting van wat in hen leeft te begrijpen. De eerlijkheid waarmee ze dat doen, zou u eindeloos kunnen verbazen. U kunt dit natuurlijk ernstig in twijfel trekken, net als "dieren leven vanuit instinct", en dat is waar,.....een verbinding die grotendeels onderdrukt of verdwenen is bij mensen. We zouden aanzienlijk minder (mentale en fysieke) problemen hebben als we nog steeds in contact zouden zijn met dat aspect van onszelf. Tegenwoordig hebben we er vaak een hoop filosofieën over en schreeuwen we van binnen, bang voor wat de wereld ervan zou denken als we ze zouden uiten.

Ik weet niet wie of waarom deze bewering "mannen mogen hun emoties niet tonen" is, maar het mist elk greintje gezond verstand als mens. Tenminste, voor degenen die het blijven prediken, kopiëren, onderwijzen, . . . Maar ben je ooit blijven stilstaan bij deze zin die naar je toe wordt geslingerd, of lijk je hem te hebben ingeslikt als een stuk brood dat naar een meeuw in volle vlucht wordt gegooid, zonder er ook maar een seconde over na te denken? (Hoewel ik je kan vertellen dat als het om meeuwen gaat, ze verdomd goed weten wat ze inslikken en wat niet). Het betekent alleen dat wat er vanbinnen leeft, in een man, niet naar buiten mag komen? 

Met dit schrijven wil ik wijzen op de verschillende kenmerken van wat er bij mannen gebeurt als ze hun emoties niet uiten, en wanneer ze dat wel doen.

In eerste instantie, wanneer het niet tot uiting komt.

Alles in het leven van een mens wordt gekenmerkt door de expressie van energie. Of het nu op fysiek niveau (activiteit), psycho-emotioneel niveau (verbale en emotionele expressie van gedachten, ideeën, gevoelens, emoties, enz.) of spiritueel niveau (de expressie van het ultieme contact met je ziel) is, alles is e-motie, energie in beweging. Energie zorgt ervoor dat er dingen gebeuren. Energie stroomt door ons wezen, laat ons denken, beslissingen nemen en handelen naar wat er ook maar in ons hoofd,... of hart speelt. 

Niemand heeft er een probleem mee als een man in lachen uitbarst. Is lachen dan geen emotie, een energetische reactie op een externe gebeurtenis? (Intern is minder waarschijnlijk, aangezien dit afhangt van innerlijke bewustheid en vrijheid van gedachten). Hiermee wordt meteen duidelijk dat we een filter lijken te hebben als het gaat om wat wel of niet geaccepteerd is om te uiten. En alsof het nog niet belachelijk genoeg is, wie heeft de regels daarvoor bepaald?

Geen enkele man is ooit sterker geworden door de diepte van zijn eigen emoties niet te ervaren. Je kunt niet leren van iets dat je vermijdt, onderdrukt of verwaarloost. Pas als je ze kunt accepteren en doorleven, blijven ze niet langer vastzitten in het dogma van een zwakke man. We worden niet sterk door te vermijden, we worden sterk door ze te leven, te begrijpen en te voelen. Zo niet, dan blijft het bij het onbekende. Iets wat onbekend is, 'onwetend', blijft buiten bereik van de verbinding 'leren' en kan zeker de bewering niet rechtvaardigen dat het tot zwakke mannen leidt. 

Wanneer emoties worden vastgehouden, onderdrukt of ontkend, leiden ze tot innerlijke spanningen, agressie en perversie. Wat niet onwaarschijnlijk is als we de vergelijking maken met mannen in de buitenwereld.

We moeten begrijpen dat als emoties energie in beweging zijn, deze niet worden geleefd, ze hun natuurlijke energiestroom in het lichaam, de geest en de ziel zullen blokkeren. Energie die wordt geblokkeerd, resulteert in frictie, frictie in spanning, spanning in verhitting ( Oh, en dit is het beginpunt van ontsteking trouwens), die op de een of andere manier uit je systeem zal moeten. Als het wordt vastgehouden, neemt het allerlei vervormde vormen aan. In het lichaam (in bedwang gehouden na verloop van tijd) zal het resulteren in ziekte (ongemak), aandoeningen en (zolang je onbewust, onwetend of koppig blijft de symptomen herkennen) in systemische ziekten. (Alle snel evoluerende ziekten en doodsoorzaken zijn slechts de uiting van verwaarlozing of weerstand tegen het leven, ongeacht het niveau, binnen de mens gezien in de tijd).

Op psycho-emotioneel niveau vertoont de onuitgesproken emotie hetzelfde gedrag als op fysiek niveau, maar wordt deze gekenmerkt door de kenmerken van de psyche. Hier zal de blokkade resulteren in mentale spanning, frustratie, toenemende ergernis, wat leidt tot projectie van de eigen onuitgeleefde (of onopgeloste innerlijke problemen) op de buitenwereld (die er ook maar enigszins iets mee te maken heeft), wat uiteindelijk leidt tot agressie. 

Bovendien zal de intensiteit van de spanning leiden tot hyperactiviteit van de hersenen met geconcentreerde en intense gedachten, projecties en waanideeën, wat het eindstation van pervers gedrag bereikt. De energie die wordt opgebouwd door het niet uiten, zal blijven bestaan tot het punt waarop het op de een of andere manier zijn uitlaatklep vindt. Op dit punt, hoe onschuldig of pervers het ook wordt, is het slechts de dans met je eigen waardesysteem en moraal.

Op spiritueel niveau zul je ook een wrijving ervaren. Omdat het leven door je heen stroomt, maar wordt tegengehouden door het onvermogen of de onwil om de emoties te uiten, zal het contact met je levensenergie, je zielsenergie, worden afgestompt. Intuïtie en het contact met je ziel worden geblokkeerd door de buffer van spanningen en onopgeloste, niet-gevolgde signalen. Op deze manier raak je losgekoppeld van je 'ware zelf', je ware wezen en wie je werkelijk bent. En vanaf dat moment, zonder de nodige contemplatie of meditatie (het observeren van wat er gebeurt), zal het van kwaad naar erger gaan, eindigend in een gevoel van verlorenheid, verstoken van je energie. 

Terwijl jij de enige bent die jezelf van je energie beroofd hebt, de verbinding met je ziel of levensenergie (die overigens eindeloos is). En zo kun je een baan, een huis, een huwelijk, zelfs een labrador bezitten, maar wanneer dit contact verstoord is of je losgekoppeld bent, zul je een leven hebben, maar het zal elk aspect van ware inspiratie missen (de lucht / het leven / de energie die in je wezen wordt geblazen). Een zielloos leven, misschien vol vormen (bezittingen, status of belangrijkheid), maar op geen enkele manier inspirerend.

Je kunt dus alleen sterk (wijs) worden door emoties te doorstaan. Door ze te leren kennen. Anders blijven ze een illusie. We kunnen er eindeloos over praten, er zelfs van overtuigd raken of erin geloven. Maar vertel eens, wat heeft het voor zin om in een illusie te geloven, iets waar je niets van weet!? Belachelijk, toch???

En hoe belachelijk het ook mag klinken, de meeste mannen in deze wereld leven dit feit niet alleen dag in dag uit, maar het holt hen uit, het doodt hen van binnenuit.

Ten tweede, wanneer ze zich uiten.

De eerste stap in dit proces waar mannen zich vertrouwd mee moeten maken, is de erkenning dat ze bestaan. Dat is op zichzelf al makkelijker dan tegen de ontoelaatbare maatschappelijke muur opbotsen waar mannen al eeuwenlang mee worstelen. Maar het is mogelijk. Focus op wat er vanbinnen leeft, de plek waar het werk gedaan moet worden, in plaats van op de muur, wat enkel een maatschappelijk concept is... meestal in je hoofd.

Een andere aanname die op dit pad uit de weg geruimd moet worden, is het intrinsieke misverstand dat mannen, wanneer ze zich openstellen voor de bewustwording van hun emoties, ze uitdiepen en leren kennen, hun mannelijke aspecten als man verliezen. Voor zover dat mogelijk is natuurlijk. Het is niet omdat je je op één aspect van je wezen concentreert, dat de andere kant plotseling ophoudt te bestaan. Dat zou resulteren in heel vreemde mensen, toch!?

Er is alleen maar winst te behalen door je bewust te worden van alle aspecten van jezelf, als mens. Voor degenen die hiertegenin gaan, kan ik je verzekeren dat hun beweringen grotendeels gebaseerd zijn op twee aspecten: een zeer beperkte geest (en kleine geesten missen meestal de openheid om hun bewustzijn te verruimen) en angst. 

Hoe kan een emotie, ten volle beleefd, geen toegevoegde waarde hebben als mens? Het zorgt ervoor dat je het leven voelt, niet alleen maar rationaliseert. Het draagt de potentie in zich om jezelf te verdiepen, je te verbinden en eenheid te ervaren met jezelf, ACCEPTATIE VAN JEZELF, en daarmee eveneens de andere. Is dat niet waar we allemaal zo wanhopig naar op zoek zijn? Bevat het niet juist die sleutel tot ons grootste probleem in het leven en in de maatschappij? Is acceptatie van wie je werkelijk bent, het kunnen uiten ervan in al zijn eerlijkheid en intensiteit, niet de bevrijding van alle beperkingen? We zouden een heel pak minder maskers moeten dragen om ons een beetje goed te voelen over onszelf.

En uiteindelijk, leidt bewustwording en het leven van je emoties alleen maar tot een groeiend bewustzijn over jezelf. Wat op zichzelf leidt tot een groeiend bewustzijn, acceptatie en begrip. En wie is daar niet naar op zoek? Er zijn natuurlijk mensen die deze weg niet kunnen of willen bewandelen. En het is een keuze, tot op zekere hoogte, waarbij onwetendheid steeds weer dezelfde patronen van weerstand in zich dragen, wat uiteindelijk leidt tot het ene of het andere ingrijpende verlies in iemands leven (of het nu gaat om persoonlijke kennis, de wil, de inspanning of het vermogen om dingen te doen) of in het leven van anderen.